Syndroom van Asherman

Behandeling

De behandeling voor het syndroom van Asherman bestaat uit een hysteroscopische ingreep, namelijk een adhesiolyse. Hierbij worden de adhesies in de baarmoederholte losgemaakt en verwijderd. Enkel vrouwen met pijn, menstruatiestoornissen of een kinderwens worden behandeld.

Preoperatief wordt eerst de diagnose van het syndroom vastgesteld door middel van hysteroscopie. Dit zorgt voor een goed beeld van de omvang van de adhesies. Via transvaginale echografie wordt de endometriumdikte bekeken. Er worden oestrogenensupplementen toegediend om het endometrium preoperatief op te bouwen. Het endometrium moet voldoende opgebouwd zijn, om zichtbaar te zijn via abdominale echografie. Deze abdominale echografie wordt tijdens de ingreep gebruikt als controlemiddel. Hoe dikker het endometrium is opgebouwd, hoe beter zichtbaar via echografie en hoe minder kans op een uterusperforatie.

Er wordt afgewacht tot het endometrium een maximale dikte heeft bereikt, om de ingreep uit te voeren. De adhesiolyse kan poliklinisch uitgevoerd worden. De hysteroscoop wordt via transcervicale weg in de baarmoeder gebracht om een goed beeld op de adhesies te hebben. De meeste adhesies worden verwijderd door middel van een microschaartje. Enkel indien de adhesies te ernstig zijn en het onmogelijk is om ze via deze manier te verwijderen, wordt overgegaan tot elektrochirurgie. Elektrochirurgie is zeer nauwkeurig en snel in gebruik, maar kan schade aan het endometrium aanrichten. Daarom gaat de voorkeur uit naar een microschaar. Er wordt steeds van centraal in de baarmoeder, waar het veilig is om te opereren, naar de fundus toe gewerkt.

De belangrijkste complicatie die tijdens de ingreep kan voorkomen is een uterusperforatie. Om dit te vermijden wordt de ingreep via abdominale echografie begeleid. Bij vrouwen met de ergste graad van het syndroom, wordt intra-operatieve fluoroscopie aangeraden. Hierbij wordt gebruik gemaakt van fluor als contrastvloeistof. Door middel van continue röntgenfoto’s te nemen worden verborgen gebieden van het baarmoederslijmvlies gevisualiseerd. Fluoroscopie tijdens de ingreep heeft betere resultaten dan abdominale echografie. Ook laparoscopie kan tijdens de ingreep gebruikt worden ter preventie van uterusperforaties.

Het uitvoeren van de hysteroscopische adhesiolyse geeft geen garantie dat er zich niet opnieuw adhesies zullen ontwikkelen. In deze gevallen moet een nieuwe ingreep uitgevoerd worden. Hier is een nauw verband tussen de graad van de adhesies en kans dat ze zich opnieuw zullen ontwikkelen. Bij de ernstige adhesies heeft ongeveer 40% van de vrouwen een nieuwe ingreep nodig. Er kunnen zelfs meerdere ingrepen nodig zijn, vooraleer er geen recidieven meer optreden.

Het vermijden van deze recidieven is een belangrijk onderdeel van de behandeling. Na de ingreep wordt er een intra-uterien apparaat geplaatst in de baarmoeder. Doorheen de jaren werden verschillende materialen gebruikt. Momenteel wordt een driehoekige ballonkatheter van Cook Medical geplaatst om de baarmoederwanden uit elkaar te houden. De ballonkatheter wordt na één week terug verwijderd, om het ontstaan van infecties te vermijden. Samen met de ballonkatheter kan ook een gel met hyaluronzuur in de baarmoeder gebracht worden. De gel zou ervoor moeten zorgen dat het ontstaan van nieuwe adhesies voorkomen wordt en het endometrium opgebouwd wordt. De effectiviteit van deze preventieve techniek is nog niet bewezen. Postoperatief wordt ook terug een oestrogenensupplement ingenomen worden om het endometrium opnieuw te doen opbouwen. De opbouw van het endometrium is belangrijk in functie van het slagen van een volgende zwangerschap.